M.D. adlı bir üniversite öğrencisi internet üzerinden girdiği bir web sitesinde beğendiği bir kadının irtibat numarasını alarak kendisiyle iletişime geçti. M.D.’nin telefonuna cevap veren ve kimliği açıklanmayan kadın ile birlikte olmak istediğini söyleyen M.D.’nin bu talebi üzerine telefonda görüştüğü kadın kendisine bir banka hesap numarası vererek istediği ücretin yatırılması durumunda kendisi ile beraber olacağını söylemesi üzerine M.D. belirtilen rakamı kadının verdiği hesap numarasına yatırdı. Daha sonra M.D kadını tekrar aradığında parayı yatırdığını söylemesine rağmen kadın paranın hesabına geçmediğini iddia ederek tekrar para yatırmasını söylemesi üzerine M.D. gece boyunca defalarca toplamda kadının verdiği hesap numarasına 59 bin lira yatırdı.
Aldığı alkolün etkisiyle de yatırdığı para miktarını hatırlamayan M.D. ertesi gün banka hesabını kontrol ettiğinde hesabından yaklaşık 60 bin lira havale ettiğini görünce dolandırıldığını düşünerek soluğu Cumhuriyet Savcılığı’ndan aldı.
Cumhuriyet Savcılığı M.D. adlı şahsın verdiği suç dilekçesine takipsizlik kararı verirken de gerekçe olarak 2014 yılında Yargıtay 15. Ceza Dairesi’nin 2014’te aldığı bir karara dayandırdı.
Cumhuriyet Savcılığı tarafından alınan kararda bir kadınla para karşılığı ilişki hem hukuka hem ahlaka aykırı bir davranış olmasına rağmen böyle bir talep için yapılan para alışverişi dolandırıcılık suçu ile bağdaşmayacağı gibi alacak verecek davasıdır. Bu nedenlerden dolayı hukuka ve ahlaka aykırı istekler dolandırıcılık olarak kabul edilemez denildi.